چهار مجموعه

کتاب حاضر، چهار مجموعه ی «بیست شعر عاشقانه و یک ترانه ی نومید»، «فلاخن انداز شوریده»، «اشعار ناخدا» و «صد غزل عاشقانه»، برگزیده ای است از میان آثار نرودا که به تقریب از آغاز کار شاعر تا سالهای پختگی اش را در بر می گیرد؛ دفترهایی که موضوع واحد عشق به هم پیوندشان می دهد. نمی توان گفت که مجموعه های دیگر نرودا خالی از این موضوع اند، اما تنها در این چهار دفتر است که عشق جوهر اصلی شعرها را می سازد. با این همه هر یک از مجموعه ها سبک وزبان وتغزل خاص خود را دارند. در واقع سبک و احساسات و واکنشهای احساسی از دفتری به دفتر دیگر راه به سوی کمال می برد.

شعر روشنایی در شعله ی مرگ آورش...:
روشنایی در شعله ی مرگ آورش فرو می پیچدت.
مبهوت، رنگ پریده از درد،
این چنین ایستاده ای، پشت به چنبر کهنه ی شامگاه که به گردا گردت حلقه میزند.
گنگ، یارمن،
تنها در تنهایی این ساعات مرگ
آکنده از زندگانی آتش،
وارث ناب روز ویرانه.
از خورشید خوشه ای بر جامه تاریک تو می افتد.
از شب،
ریشه های سترگ به یکبار ازجان تو می روید
در بیرون تنت، آنچه در تو نهفته است می چرخد،
بدانسان که مردمانی مات و نیلگون،
نوباوگان تو، پرورده شوند.
آه، برده ی بارور و پرجذبه ی
دایره ای که در آن سیاه و زرین از پی هم می می آیند،
سرفراز می پردازد، فراچنگ می آورد آفرینه ای
چنان زنده را که گلهایش سر فرود می آورند
و سرشار از اندوه است.